jueves, 28 de enero de 2010

ALGO ME FALTA


Hago un puente en la distancia y por el voy al pasado, rescato algún sentimiento que no quisiera barrarlo, por eso me doy prisa por qué el tiempo pasa rápido.
Aparece en mi memoria alguna bonita página, pero también aparecen otras con desencantos que no quiero rescatarlas, aunque quedan muy lejanas, asoman a mi retina y tocan el alma.
A pesar de los pesares brinca mi corazón se siente amado, su latido es alegre.

Y no, no me quedaré callada ni doy el tiempo por válido, no siento pena ni gloria pues arteros van mis pasos.
Y no me resigno aunque los años pasen, aunque me lastime un rayo y las piedras se me alcen, aunque me lacere un gesto no mi rindo, por qué la vida es mía y no de nadie. Y si pierdo…
siempre quedarán poemas en el aire y si acaso mi barca naufrague, quizás mis remos ma salven.
 

28-1-20010.  Marina Filgueira.

besos a puñados para quien guste leerme.

 








28 comentarios:

  1. Tienen fuerza y decision tus letras. Te felicito.

    Un placer leerte. Saludos.

    ResponderEliminar
  2. Hola Salvador: Una hace lo que puede- nada más, las tuyas también tienen fuerza y amor.
    Gracias por tu visita, es un placer, vuelve cuando gustes. Un beso.

    ResponderEliminar
  3. Nada mas lindo que mantener vivos lo sueños y deseo, y de eso se trata para respirar la vida.

    Un gran abrazo.

    ResponderEliminar
  4. Gracias Cecy: Eso pretendo mantener los sueños-la ilusión, hasta el final de mis días, para no caer en la nada. Un abrazo grande para ti también.

    ResponderEliminar
  5. María es bueno despertar con bellas ilusiones,hacen que el amanecer llegue con mas vitalidad y referente a la edad, eso no debes pensarlo, todos tenemos derecho en la vida a ser felices, siempre sin dañar.
    La poesía es muy bonita, y ademas llena de sentimiento puro y verdadero.¡Claro! que la primavera puede regresar y ser muy feliz.

    Un beso amiga.

    ResponderEliminar
  6. Haces bien Marina en no quedarte callada…La ilusión y los deseos nunca se deben perder. Un placer leerte.

    Un fuerte abrazo desde Sevilla.
    Pepe Gonce

    ResponderEliminar
  7. Ave Peregrina: Si que es saludable, despertar y por lo menos tratar de buscar una ilusión para llevar mejor el atardecer de la vida. Es tan necesaria como el alimento de cada día. Un abrazo amiga Asun. Desde Pontevedra. Gracias por tu visita.

    ResponderEliminar
  8. Hola Flamenco Rojo: Gracias por comprenderme. ¡Como me voy a quedar callada! ¡Aunque hasta yo me sorprendo! Pero creo en mis sueños, en mis anhelos, en mis deseos... La única forma de expresarlos es ésta, escribiendo. Un puñadito de besos para compartir con tu preciosa familia. Pepe, Gracias por tu visita y ser felices.

    ResponderEliminar
  9. Marina.¿Sabes una cosa? Conforme pasan los años, el corazón se hace más grande y se abren más huequitos para las ilusiones. Así que algunos se quedan llenos de lo que encierran y otros los vamos llenando cada día.
    Eso es lo que tú haces. Gracias por lo que significan tus versos.

    Besos de sur a norte.

    ResponderEliminar
  10. Bonito resucitar de cada noite, da noite invernega, letargo de soños que esperan realizarse. Esperanza e forza, loita constante, mantente en vela. Añoranzas que esperan outra primavera.
    Así é Mariña neste poema.
    www.leriasdebea.blogspot.com

    ResponderEliminar
  11. Hola- Isolda: Creo que en la vida- todos -o- casi... todos/as nos quedó algo atrás que hemos pasado por alto; así que, ahora ya una tiene tiempo "libre" y comienza el rebusque de ese huequito con algo de deseo, ilusión y añoranza. Gracias por tu visita a mi casita de campo. Un abrazo grande. Se feliz.

    ResponderEliminar
  12. Ai Bea- amiguiña: Soñar éche libre...porque en realidade a primavera xa pasou pola porta... anque sempre pode chegar outra morniña con suave calorciño- para dar a vida, forza de vivir. Gracias Raíña das neves. Se feliz. Biquiños moitos.

    ResponderEliminar
  13. Uxío Novoneyra en "OS EIDOS" (Edición de 1985)coa súa linguaxe peculiar courelá, define "AS PRIMAVERAS" de forma sinxela e fermosa, como só il é capaz de facer. No remate dun breve poema, dí:

    "...Xanon se oi o río
    Vai nacer outro Uxío
    Pra que siiga o pasado."

    O teu incondicional, Pacodíaz.

    ResponderEliminar
  14. Gracias Paco: Por ese poemiña. Eu cómo Uxío... anque non lin esa Edición, tamén digo volve a primavera. !E mira que xa e casualidade! A min paréceme que sempre chega unha nova primavera, mentres axe vida, e esa vida, sexa con calidade. E un honor para min, sentirte aquí cerca en este espacio. Bicos agarimosos para compartir con Ana, e tamén coa túa filla que e unha grandísima artista. quedei admirada cando a vin no Casino... dando aquel Concerto. Felicidades para ela, e por vos.

    ResponderEliminar
  15. Oi Marina,

    Parabéns pelo poema, belíssimo!
    Eu comungo do pensamento que não devemos
    simplesmente passar pela vida e sim
    deixarmos fluir em nós, todos os desejos,
    carencias,viver amores, com suas ilusões e
    desilusões, pois assim estaremos vivendo a vida
    em sua plenitude.Beijo grande !

    ResponderEliminar
  16. Si, Luz de Luna: La vida- debemos vivirla lo mejor que podamos, porque tiene donde elegir y mucho. Depende de cada uno de nosotros, ¿el cómo? En ella, hay sueños, alegrías, ilusiones. También hay desilusiones y lagrimas, que a veces... son necesarias para limpiar el alma y nuestro ego. Con los años aprendemos a llevar todo esto, con mucha filosofía. Un abrazo grande. Gracias por tu visita, y más besitos que llegan a Brasil en un suspiro. Se feliz.

    ResponderEliminar
  17. No dejemos que los sueños mueran, se apaguen, oscurezcan, dejemos que sigan estando despiertos, llenos de luz y de fuerza.

    Bellos versos, Marina.

    Un beso.

    ResponderEliminar
  18. Hola- María: Bonitas palabras las tuyas igual- a un poema. Es lo que a mí me pasa, no dejo morir las ilusiones y sueños, siendo éstos, los que me mantienen con ansia y anhelos. Amortiguando así las contrariedades de la vida que también existen. Gracias. Por tu visita. Un beso. Se feliz.

    ResponderEliminar
  19. Olá amiga, das ilusões e dos sonhos também se vive. Para nos mantermos vivas vamos guardando no coração as coisas boas da vida. Adorei o poema, mas adorei ainda mais, essa alma jovem. Há coisas que o tempo não consegue entrar. Beijos

    ResponderEliminar
  20. Rosa- branca:
    Eu tamén adoro os teus poemas, e a sensibilidade, tenrura con que os escribes- Nese teu espacio, que xa non da gana de saír del. Pois contestando ao que comentas, está claro, que mentres poidamos... viviremos soños ilusións e amor... porque non? Sen amor nada son... e non falla. Gracias por a túa visita, e todo un pracer. Moitos Bicos.

    ResponderEliminar
  21. ¡Hola Marina!
    hay vacios dentro de uno mismo que no se pueden llenar, porque lo que se fué, no se puede remplazar, pero si buscar alientos que te ayuden asegir viva... con fuerza con paso firme y feliz. Tu poema me gusta mucho, gracias por compartirlo. Biquiños.

    ResponderEliminar
  22. Volverá, volverá seguro otra vea la primavera y no, no, por favor no te quedes callada; en cuanto el tiempo no es ni más ni menos que eso: tiempo pero sentir, sentir es otra cosa y tú, por suerte tienes el corazón tierno y permeable y la mirada limpia -además de preciosa y viva-.
    Un abrazo enorme, preciosa mujer.

    ResponderEliminar
  23. Gracias Tori: Es un placer tu visita, tu aliento y por entender mis sentimiento. Y así al mismo tiempo das vuelta por este pedazo de tierra que también es la tuya, donde hay de todo, hierba, lluvia, pinos, tojos en los montes y mimosas- que muy pronto estarán florecidos y estoy segura que vendrás a verlos. Un abrazo grande. Se feliz.

    ResponderEliminar
  24. Hola Tersiña: Te echaba de menos... Si, siempre llega una nueva primavera- para jóvenes y mayores, no todos lo alcanzamos, pero yo, si tropiezo con ella, no paso de largo, la disfruto a tope y mi corazón...tiene esos sentires. Gracias Reina del mediterráneo- por tus bonitas palabras, es placer leerte. Muchos biquiños de ésta tu amiga gallega siempre. Se feliz.

    ResponderEliminar
  25. ¡Hola! Marina,hoy pasé por tu blog tan solo para saludarte y leer de nuevo tus lindas poesías llenas de amor y verdad reluciente.Me gusta tu manera de ver la vida, de forma afable y solidaria.
    Que Dios te bendiga.Si pasas por La Coruña házmelo saber para poder tomar un café.

    Besos querida Marina.

    ResponderEliminar
  26. Gracias: Ave Peregrina, que gusto verte por esta sencilla- antesala de mi casa: Para mí, es un placer que te guste lo que escribo y agradezco- tu saludo. Que Dios te bendiga a t también, creo que tenemos algo en común. Pues lo de pasar por ahí... seguramente en verano, vamos un par de amigas y yo. Deseamos hacer así... un pequeño viaje en tren. Besos wapa. Se feliz.

    ResponderEliminar
  27. Que delicia leerte, Marina...

    Un beso

    ResponderEliminar
  28. Bien venida Me: A este humilde rincón de mi alma. Es un placer- saber que gusta lo que escribo. Gracias amiga, vuelve a saludarme cuando gustes. La puerta queda entreabierta, empuja y pasa, te prepararé un café calentito. Besitos a puñados. Se feliz.

    ResponderEliminar