miércoles, 29 de septiembre de 2010

VIAJE A PÓVOA, PORTUGAL.

Para paliar un poco esta melancolía que amenaza imperiosa tratando de aplastar un sentimiento que desea erguirse, reírse quererse mimarse y mirarse en el agua del río transparente ver que aún hay esperanza e ilusiones, que siempre aparece un pequeño hueco filtrando un soplo de aire fresco. Pero será el otoño presente que aún con hermosas tonalidades de ramajes en los bosques campos y montes...  Aún así el alma comienza a mustiarse como esas hojas que a tierra secas se rinden. 
Así que invitada por unas amigas/os, de la Asociación Cultural de Mourente, Pontevedra los días 25- 26 de este mes que ya agoniza me fui al País vecino, Portugal. Justamente a póvoa do Varzín una ciudad de lujo con Casino también incluido y situado a par del Atlántico.

Este es El Gran Hotel da Póvoa, es un edificio histórico restaurado en el paseo marítimo de Póvoa do Varzín. Donde hemos dormido y desayunado. Está a tan solo 10 metros de la playa con grandes balcones y vistas impresionantes al Océano Atlántico.

La primera visita fue al impresionante Palacio de Guimaráes, llamada la Colina Sagrada, en el distrito de Braga al norte de Portugal. El Palacio ha sido cuna del primer rey de Portugal, cuna de la Nacionalidad y, finalmente, la casa de Braganza. Nuestra guía nos comenta: que en la ciudad de Guimaráes, nació y fue bautizado el que en 1179 sería Coronado como el primer rey de Portugal. D. Alfonso Henríquez, que era el Conde de Barcelos, el hijo bastardo del rey Juan 1 de Portugal y quien en el futuro llegaría a ser Duque de Braganza, por lo que este lugar lleva ese nombre. Tiene una larga e interesante historia, que me es imposible contar aquí. Se haría muy larga esta entrada e igual os aburriría.


Soy una pésima fotógrafa.
Este es el palacio Ducal enriquecido con el imponente inmueble 39 chimeneas cilíndricas construidas a partir de cuatro ejemplares primitivos que se yerguen a naciente. A cada chimenea exterior le corresponde una interior.


El palacio por dentro es una verdadera joya conserva el mobiliario y obras de arte de hace algunos siglos. También funciona en el lado norte en dos salas más el museo de arte contemporáneo ofertado por el artista guimaranense José de Guimaráes a la ciudad donde nació.

En el centro histórico de la ciudad pudimos ver una arquitectura única y excelentemente conservada por lo que es patrimonio de la Humanidad y en sus alrededores Palacios Castillos, Museos y Esculturas que parecían trasportarme a otra época.

Este precioso Monumento fue ofertado por un señor que emigró al extranjero de niño, regresando de nuevo a los 40 años. Así que decidió homenajear con esta escultura a todos los emigrantes. Desde este incomparable lugar, de norte a sur y del este al oeste, se ven unas panorámicas alucinante. Aquí se pierde la mirada y los sentidos vuelan lejos muy lejos.

La bella ciudad portuguesa de Guimaráes, se ocultaba en la noche aún más esplendida que por el día. Fue uno de esos instantes de la noche casi perfectos. El viento se convertía en una tenue brisa y la temperatura se ajustaba al vestido que yo había elegido para la ocasión, en el restaurante que nos guardaba su mejor mesa en la mejor de las compañías. Un local que albergaba 2,500 personas música y fiesta hasta la madrugada. ¿No creéis que es la mejor forma de luchar contra un estado anímicamente bajo?

Y por último este hermoso paseo marítimo frente al Gran Hotel de A Póvoa do Varzín.

Un puñado de besos para quien guste de lo sencillo


´HOY HAIKUS.

La mar bravía
las olas chapotean

libres murmuran.

Cantan y lloran

mas arrecian los vientos
fuerte oleaje.
 
Rozan tu cuerpo

y cubren la ensenada
aguas revueltas.

Llenan las charcas
y los duendes se marchan
son naturales.

Llegan las hadas
que como perlas brillan
en las mareas.



Son almas puras
de corazones que aman
los bellos sueños.


Van a la playa
Y van buscando huellas
sobre la arena.

Sin disimulo,
broncean sin reparo

su piel desnuda.

Ellas esponen
todos esos encantos
de seduciones.


Y son sinceras
también van derramando
sus emociones.


Son tan ladinas...
ponen su piel morena 
con ansia loca.

Cómo estrellas
sus cabellos dorados,
llama de amores.

28-9-2010.  Marina Filgueira.

Besos para los amantes de lo sen cillo.
Gracias por vuestra huella.

40 comentarios:

  1. Marina, es una entrada redonda! La introducción sobre la melancolía que nos atenaza, tan cierto... Tu que te saltas todo a la torera y te plantas en un rincon donde olvidarse de ella. Las fotografías nos muestran lo que nos cuentas y para colmo añades unos haiku.
    Me alegro muchísimo de lo de tu hijo y vemos todos que tú también. Hoy te toca ser feliz a tí.
    Mil besos como lleguen, aunque vayan sin rima.

    ResponderEliminar
  2. Bueno Marina...es que no paras...Que buena pinta tiene esta ciudad y vos también. Eso es lo que debemos hacer, disfrutar de la vida, de la familia, de los amigos.

    Un besito.

    ResponderEliminar
  3. Ay Isolda, amiga gracias por ser como eres, sencilla y bondadoso preocupándote por los de más. Mil gracias por todo. Deseo que tú y tus hijas estéis bien felices también.

    Bueno yo intento tirar para delante, muchas veces saco fuerza y no sé muy bien de donde. El salir por ahí... me da mucho ánimo y a demás tengo buenas amigas/os, y eso ayuda un poco vivir mejor. Un abrazo grande. Ya sabes mi lema... se feliz.

    ResponderEliminar
  4. Hola: Flamenco Rojo, gracias por tu rápida visita a este pedacito de tierra gallega. Si, son lugares que tenemos realmente cerca y no los conocemos, yo estuve en Portugal en otras ocasiones, pero desconocía estas maravillas. A veces viajamos lejos y no conocemos lo que tenemos al lado. Un abrazo grande y ser felices.

    ResponderEliminar
  5. BUENAS NOCHES MARINA:

    BELLAS FOTOGRAFIAS. NO TE SUBESTIMES POR FAVOR.
    GRACIAS POR ESTE REPORTAJE Y ESTAS IMÁGENES.

    BIQUIÑOS DESDE VALENCIA, Montserrat

    ResponderEliminar
  6. Hola: Montserrat, a mí me da vergüenza después de ver la tuyaaas... Gracias por venir a este rinconcito de mi humilde casa. Un abrazote y se muy feliz. Buen fin de semana.

    ResponderEliminar
  7. Marina, hoy pude entrar pero ayer me saltaba a la anterior entrada.
    Bello recorrido por estos lugares de encanto y en grata compañía..que mas pedir...
    Me dices que tienes problemas de salud en la familia espero que no sea nada serio.
    El poema que le dedicas a la mar y a su amiga flotante la ola es precioso...me gusta verte así, alegre y disfrutando de la vida y de la bella naturaleza.

    Un abrazo y se feliz, tu también me lo pides.

    besos.

    ResponderEliminar
  8. Pasa por mi blog hay algo para ti, solo copiar y pegar en el tuyo...

    Un beso.

    ResponderEliminar
  9. Olá amiga,
    mi sembri piú riposata e soleggiata che mai:)), una vera regina del mare. Póvoa é un gioiello veramente, non parlando del mare che adoro.
    Immagini, mio figlio Zoltán proprio oggi é partito con gli amici per la Spagna (per Malaga). Spero che fará bel tempo e tornerá con ricordi indimenticabili.
    I giovani sposi (mia figlia e Gabor)sono andati a Dubrovnik (Croazia)poi a Mostar e ai laghi di Plitvice.
    Ti invio un grande abbraccio e sorrisi

    ResponderEliminar
  10. Hola: Ave Peregrina, si he pasado un fin de semana maravilloso, lo necesitaba por mi estado de ánimo bajo. Estuve en lugares que desconocía y que son dignos de una visita desenfada, sin prisas. Gracias por tu interés, mi hijo ya está recuperándose, gracias a Dios y a la vida. Un abrazo grade. Se feliz.

    ResponderEliminar
  11. Hola: Catrina, si que el mar Atlántico estaba relajado y soleado, igual que el alma mía en aquel instante. Si, Póvoa do Varzín es hermosísima, como otras muchas ciudades de Portugal dignas de una mirada detenida. Así que tu hijo Zoltán está de gira- de fiesta con sus amigos por España- Málaga. Pues si que hace buen tiempo deseo que lo pasen bien. Suerte.
    Mi enhorabuena a la joven pareja (tu hija y Gabor) están haciendo un precioso recorrido en su luna de miel. De todo corazón, les deseo mucha suerte y felicidad a ellos y todos vosotros que sois su familia. Un abrazo con mucho cariño.

    ResponderEliminar
  12. Ciao Marina, grazie per le tracce lasciate sull'isola:-) E' un vero piacere trovare qui da te Caterina. Un caro saluto:-)

    ResponderEliminar
  13. Marina. precioso como siempre.
    La verdad es que da la impresión de estar siguiendo tu itinerario pasito a pasito.
    Yo por mi trabajo viaje mucho por Portugal y hay zonas que las conozco bastante bien. Es una tierra hermosa y muy acogedora. Su gente muy hospitalaria, alegre y maravillosa.
    Un abrazo .

    ResponderEliminar
  14. Hola: Nicolanondoc, ¿Me permites que te llame Nico? Bien ya me lo dirás. Bienvenido y gracias a ti, por tu presencia en este humilde espacio. Es un placer verte sonreír… y tenerte entre la buena gente. Un besito. Se feliz.

    Ciao Nicolanondoc, mi lasci chiamare Nico? Beh, mi dico adesso. Benvenuti e grazie per la vostra presenza in questo spazio umile. E 'un piacere vederti sorridere ... e tra la gente buona. Un bacio. Sii felice.

    ResponderEliminar
  15. Miguel, encantada de verte de nuevo en mi casita de campo, así le llamo yo a este espacio. Oye, lo del itinerario pasito a pasito... me gusta, lo que pretendo es que se me entienda bien... lo hago, lo mejor que sé. Portugal tiene una gran riqueza en Monumentos y ciudades de ensueño. Hemos estado en una fiesta medieval en una ciudad que no recuerdo ahora mismo su nombre, pero tenía unas cuatro plazas unas a seguir de otras, preciosas con fuentes y jardines lindos. Hay tanto que ver aquí casi a nuestro lado. Bueno Miguel, Gracias por tu visita es un placer. Un abrazo y se feliz.

    ResponderEliminar
  16. Querida Marina, tienes un modo de contar tus aventuras que hace que se vivan en primera persona a través de tus palabras y tus fotografías que, a mi, me gustaron.
    Has iniciado tu relato con el lirismo de las bellas poesias, si no te has dado cuenta te lo escribo aquí, son palabras tuyas, he quitado sólo el "que" del penúltimo verso (delante a siempre) y ha quedado esta poesía de esperanza que has escrito, quizás sin saber, y que encuentro maravillosa.

    "Para paliar un poco
    ésta melancolía
    que amenaza imperiosa,
    tratando de aplastar
    un sentimiento que desea
    erguirse, reírse,
    quererse, mimarse
    y mirarse en el agua
    del río transparente:
    ver que aún
    hay esperanza e ilusiones…
    ¡ Siempre aparece un pequeño hueco
    filtrando un soplo de aire fresco!"

    Me alegra que hayas encontrado el tiempo para ti, querida amiga, te lo mereces, sobre todo después de momentos tristes.
    Preciosos también los haiku en particular modo este:
    "Roza tus labios…
    las charcas en la arena,
    dejan espacios…"

    Te mando un fuerte abrazo, querida amiga.
    Leo

    ResponderEliminar
  17. Ciao, ti auguro una bella serata e chiamami pure Nico. L'onore di essere qui nel tuo bel blog e tra i tuoi cari amici è il mio.
    Un bacio da Torino e sii felice anche tu:-)

    ResponderEliminar
  18. Ay Leonel, es que tú amigo mío, eres un Maestro, estoy casi segura, en otras muchas cosas... pero sobre todo, haciendo poesía, eres una maquina. No hay más que entrar en tu precioso espacio, para saber con certeza que es así.

    Gracias por componer ésta aquí con tu entrada, es un honor para mí. Tienes toda la razón- ni cuenta me he dado. Gracias de nuevo, por tu visita y por tus palabras que son como un bálsamo para mi estado de ánimo. Un abrazo grade y se muy feliz.

    ResponderEliminar
  19. Hola: Nico, buenas noches para ti también y para tu familia. Es hermoso tu nombre, igual que tu carita sonriente.
    El honor es mío, el que estés aquí en mi pequeño rincón y entre nosotros. Te mando un puñadito de besos para compartir con tu familia, que en un suspiro llegan a Torino y llamarán a tu puerta… ¡ábrela eh! Chauuuuuuu Debe ser un lugar hermoso ese Torino.

    Ciao Nico, buona serata anche a te e alla tua famiglia. Il tuo nome è bellissimo, proprio come il tuo volto sorridente. L'onore è mio, sei qui nel mio piccolo angolo e tra di noi. Ti mando una manciata di baci da condividere in famiglia, con un sospiro di venire a Torino e bussare alla tua porta ... aprirlo eh! Chauuuuuuu dovrebbe essere un luogo bello che Torino.

    ResponderEliminar
  20. El mar siempre es un magnífico compañero para compartir la melancolía y para renovar los aires de esperanza. El sitio me ha parecido precioso. Un abrazo grande

    ResponderEliminar
  21. Saudade de lo que nunca fuimos, recuerdos del futuro.
    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  22. Ciao cara mia, capisco benissimo quello che scrivi. Sono felice di poter leggere le tue parole dolci. Ho la traduttrice su PC cosí non devi affaticarti con la traduzione. Questo pomeriggio passavo di nuovo nel giardino che mi offre la serenitá. Ho raccolto le foglie cadute degli alberi ed intanto ho trovato anche dei bei funghi. I funghi li porterá mio marito domani ad uno specialista per essere sicuri della loro bontá:))
    Ti invio un bacione e buona serata

    ResponderEliminar
  23. ¡Hola Marina!

    Mientras estemos vivos,no perdamos las esperanzas.
    La "salvación" a tu decaimiento,vino en manos de tus amigas,con esta fantástica invitación que te realizaron tus amigas.
    Y saliste adelante como seguro saldrá tu hijo,con la fe puesta en Dios.
    Es un lugar precioso y lleno de historia el que nos haces hoy conocer.
    Se nota que el otoño apenas se insinúa y has podido disfrutar al máximo.
    Ante tu pregunta,respondo¡¡¡si!!,es una forma de luchar contra un estado de ánimo alicaído. Y junto a ese paseo marítimo,el alma se despeja y se vuelve renovado a enfrentar el día a día recargado de optimismo.
    Las fotografías se ven espléndidas,vemos lo que tu narras muy bien.
    Bello,muy bello el Haikus,envuelve de ternura y delicada pasión.
    No te pierdas oportunidades,¡sigue viajando!
    Mi lema es el tuyo,¡soy feliz!,¡se feliz!
    Feliz semana para ti Marina.Te deseo lo mjor.
    Un abrazo y te contagio mi mejor sonrisa.

    pd;gracias por tus escritos tan dulces y tiernos en mi blog. Son escritos sencillos pero está mi corazón en ellos.
    Jamás podría aburrirme de leer las palabras tan gentiles y poéticas que dejas en tus comentarios.
    Gracias Marina.

    ResponderEliminar
  24. Beker, el mar y el sol son dos amores imprescindibles... Son un bálsamo necesario para mimar el estado de ánimo en todo ser viviente. Ahí en la islas lo tenéis todo el año, aquí en Galicia es diferente. Aciertas con lo del sitio- es muy hermoso
    Gracias por tu visita y tus palabras de agrado. Un besito y se feliz.

    ResponderEliminar
  25. Manuel, no entiendo bien tu comentario, el futuro no se recuerda... solo se aguarda si es que se llega. Un abrazo para ti también. Se feliz.

    ResponderEliminar
  26. Armando, coincido con tigo en todo lo que expresas en tu comentario. Un buen amigo/ga, es como un antídoto en momentos quebradizos de la vida. Salir adelante y vivir el día a día, es mi meta como tu bien dices, con la fe puesta en Jesús que es mi Dios. Creo que somos el producto de lo que pensamos y sentimos. Cuidar mi carácter es mi destino es mi vida. Pues ésta es un jardín… que lo que siembro en ella, es lo que me devuelve. Siempre he sembrado semillas de calidad, por esa razón obtengo las flores más hermosas para ese optimismo del que tu me hablas. Espero no te rías de mis metáforas. Gracias por poner el corazón en mis sencillos escrito y por tener el mismo lema que yo se feliz, soy feliz. Y fíjate que somos Aries también y a demás sentimentales, bueno pues ya tenemos algo en común. Solo que tú eres Locutor de radio y un sinfín de cosas más. Y yo soy una persona simplemente muy humilde. Es todo un lujo para mí, saberte en mi rinconcito personal. Un abrazo grande para compartir con tu preciosa musa. Llegará a Córdoba Argentina en menos de un suspiro.

    ResponderEliminar
  27. Grato leerte, de principio a fin.
    Ese otoño... por acá comenzando la primavera.

    He viajado contigo, y tus fotos.

    Despidiendonos con Haykus para soborear.

    Te dejo deseos de una buena semana!!!

    Cariños
    .
    .
    Frase de la semana...........
    "Da cariño hasta aquellos que nada esperan de ti."

    ResponderEliminar
  28. Ciao Marina, grazie per questo interessante tour, bellissime immagini!
    Apprezzo sempre molto i tuoi gentili commenti sul mio blog.
    Ti auguro un'ottima settimana :-)

    ResponderEliminar
  29. Abuela Ciber:
    Gracias por tu visita y por tus cariñosas palabras. Oye si pudiera, me iría al Uruguay a pasar la primavera, es la estación más bonita del año. Me encanta la frase de la semana. A mí me gusta dar cariño, a todos/as, hasta a aquellos que nada espero de ellos. Besitos para ti con mucho cariño. Se feliz.

    ResponderEliminar
  30. Hola Pietro:
    Me alegra que te guste el itinerario de mi recorrido, en realidad fue precioso... como para no olvidarlo.
    Pasar por tu blog, es un placer para la vista y los sentidos. Gracias por tu agradable visita. Un beso y se feliz.

    Ciao Pietro: Sono contento che ti piaccia l'itinerario del mio viaggio, è stato davvero bello ... per non dimenticare. Passando attraverso il tuo blog, è una festa per gli occhi ei sensi. Grazie per la vostra visita piacevole. Un bacio ed essere felici.

    ResponderEliminar
  31. Hola amiga: Caterina, gracias, así ya no tengo que traducir. Yo también te entiendo cada vez mejor, le vas dando bastante bien al español.
    Es una gozada tener un jardín como el vuestro, claro que ofrece serenidad, las hojas de los árboles se mueren y se rinden a tierra, para dentro de un tiempo nacer otras nuevas, Fíjate que es como nuestra vida, nos morimos, pero quedan nuestras semillas- nuestras ramas para florecer en alguna primavera.
    Que disfrutéis por muchos años de ese maravilloso jardín, y, si tener mucho cuidado con las setas, me parece muy bien lo que hace tu marido, llevarlas a un experto antes de cocinarlas. Buen provecho… ummmmmm deben estar deliciosas. Gracias por tu charla es un placer. Un abrazo y ser felices.

    ResponderEliminar
  32. Hola marina ...
    Yo, tampoco pude coger tu correo, pero te dejo el mio sin
    problema ninguno :
    lonelystartrans@yahoo.es
    Gracias por tus comentarios .
    Cuidate .

    ResponderEliminar
  33. Hola Miguel: Garcias a ti también por tus visitas. Un beso.

    ResponderEliminar
  34. ¡ Hola Marina!
    gracias por compartir ese trocito, precio porcierto de Portugal,como me alegro de que viajes y que te sientas feliz, te lo mereces, solo, por ser como eres, sencilla pero grandiosa a la vez. Un bicazo amiga.

    ResponderEliminar
  35. Cuentas los viajes con magia, uno se siente andando y andando por ahí!
    Dicen que viajando se fortalece el corazón.

    Pues te cuento que sin viajar ando fortaleciendo el corazón con los cariños cercanos, es una época del año donde todo es para ayer, ya pasara mientras el ratito que tengo lo dedico abrazar a mi familia.
    Pero ando cerquita, solo que tratando tambien de descansar.

    Gracias por tus palabras que me llegan con tanto afecto.
    Te dejo un abrazo enorme.
    Y claro que nos seguiremos leyendo.
    Y permiteme tomarme estos días!
    Seamos felices!!!

    ResponderEliminar
  36. Ola Marina,
    Qué bonito cando viaxas! Eres capaz de transmitilo, de facer que vivamos todo canto ves e aprendemos da túa man, que nos guia por lugares tan fermosos como cheos de historia.
    Eu tamén me sinto moi ben en Portugal ainda que non preste a atención debida, como tí fas, a historia dos sitos polos que paso.
    Bonito poema de cortos versos pero cheos de siñificado, de amor, de ternura...
    Si, coido que é unha boa maneira de sairse do cotidiano, da melanconlía que nos acomete ao acabarse a época na que o aire se acomoda á nosa vestimenta e entramos nos fríos que nos envolven e cargan de roupas e de aparellos. Perdemos lixeireza ata no pensamento.
    Que fagas da vida unha viaxe constante, que disfroites de todo o que hai, que te sintas amada.
    Unha apertiña, Marina

    ResponderEliminar
  37. Esquecíaseme o mellor do teu post: o poema haiku tan logrado e fermoso. Marina, eres unha poeta de alta gama!

    ResponderEliminar
  38. Hola:
    Tori, gracias a ti por tu fidelidad amiga. A mí me gusta compartir las cosas alegres... Y a veces también las penillas... puesto que compartidas son más llevaderas. Un abrazo grade. Se muy feliz.

    ResponderEliminar
  39. Hola:
    Cecy, es verdad que viajar es saludable para el cuerpo y para el alma, y Lo cuento lo mejor que sé.
    Es hermoso tener un tiempo de sosiego para visitar y abrazar la familia, dar cariño y recibirlo y si para ello no hay que ir lejos, mejor que mejor! Gracias Cecy, por tu visita y por todas tus palabras siempre cariñosas eres un cielo. Un abrazo y seamos entonces, Felices.

    ResponderEliminar
  40. Ola Bea:
    E verdade que un se sinte ben no País portugués, ea demais tan a nosa veira.
    Ti prestas quizais máis atención que eu, o que sucede e que levamos un/unha guía que foi explicando todo o que iamos vendo e eu cunha libretiña e un bolígrafo na mao, pois ía collendo apuntes, posto que senón despois xa non me acordo.

    Anda que non es simpática ti! Aínda me rin un pouco... coque hasta o pensamento nos pesa. Tamén e verdade que perdemos lixeireza no inverno con tanta roupa e calzado seguro para o frío ea choiva, menos mal que o outono lavalo "ven".

    Gracias amiga Bea, por as túas palabras sempre nobres e alegres. oxalá que atúa Naiciña vaia ben coa súa saúde, e tamén o teu pai. Sabes, son moi afortunados, hoxe en un luxo ter unha filla coma ti. ¿Xa queda tan pouca xente así?.
    Un abrazo grande, envolto en esperanza, para que sexas eternamente feliz. ¡Merecelo!

    ResponderEliminar